jueves, 17 de marzo de 2011

ENEIDA 2, 77

Ille haec deposita tandem formidine fatur:
“Cuncta equidem tibi, rex, fuerit quodcumque, fatebor
vera”, inquit; “neque me Argolica de gente negabo;
hoc primum; nec, si miserum Fortuna Sinonem
finxit, vanum etiam mendacemque improba finget”.


Argolicus, a, um: de Argos (nombre de ciudad), argivo.
Cunctus, a, um: todo entero, todo junto.
De, prep abl: de, desde, después de.
Depono, deposui, depositum 3 int: quitarse de encima, depositar, abandonar, renunciar a.
Ego, mei: yo.
Equidem, adv: ciertamente, en efecto, sin duda alguna.
Etiam, adv: aún, todavía, además, también.
Fateor, fassus sum dep 2 tr: confesar, reconocer, manifestar, declarar, proclamar, mostrar, descubrir.
Fingo, finxi, fictum 3 tr: formar, dar forma, modelar, hacer.
Formido, inis f: terror, miedo, espanto, temor.
Fortuna, ae f: Fortuna (diosa).
Gens, gentis f: linaje, familia, estirpe, pueblo, país, región.
Hic, haec, hoc: este, esta, esto.
Ille, a, ud: aquel, aquella, aquello.
Improbus, a, um: malo, malvado, perverso, impío.
Inquam, inquis, inquit def: digo, dices, dice.
Mendax, acis: mentiroso, mendaz, falso, engañoso.
Miser, a, um: mísero, miserable, desgraciado, infeliz.
Nec: no, y no.
Nego 1 int: decir que no, negar; tr: decir que no, negar, rehusar.
Neque: y no.
Primus, a, um: primer, primero.
-que: y.
Quicumque, quaecumque, quodcumque: cualquiera que, cualquiera, no importa quien.
Rex, regis m: rey.
Si, conj: si.
Sinon, onis m: Sinón (nombre propio).
Sum, fui: ser, estar, haber, existir.
Tandem, adv: en fin, por fin, finalmente.
Tu, tui: tú.
Vanus, a, um: vacío, hueco, inútil, frívolo, falso, embustero, impostor.
Verum, i n: verdadero, verdad, real, justo.

No hay comentarios:

Publicar un comentario